папуча (ж.)
      
      
        
          
          
        
        
              
          Ги навлече папучите и се шмугна во клозетот.
        
      
    
    
    
      „МАРГИНА  бр. 4-5“
        
        (1994)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Си направи потоа дедо Гога убава куќа со широки соби и балкон, купи за себе високи рибарски чизми, а за бабата шарена шамија и везени папучи, и си заживееја двајцата убаво и среќно.
        
      
    
    
    
      „Билјана“
         од Глигор Поповски 
        (1972)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Бизнисмените немаат време,  женетите имаат обврски  (мали деца и големи проблеми,  лоши сопруги и магнет папучи).
        
      
    
    
    
      „Три напред три назад“
         од Јовица Ивановски 
        (2004)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Несоницата е гимнастика на јоги, јога на нога,  папуча под столче, скок во кратерот – до дното на шишето.
        
      
    
    
    
      „Три напред три назад“
         од Јовица Ивановски 
        (2004)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Орвел – тип што се збунил и напишал дека после капитализмот доаѓа комунизам.  крокс – гумени папучи слични на оние од Чик Куманово.
        
      
    
    
    
      „Тибам штркот“
         од Зоран Спасов Sоф 
        (2008)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Ги сакаше Бошко јорганџиите, и стоеше пред нивните дуќани залапано, додека тие го дрндаа памукот пред негови очи, ја сакаше папуџиската чаршија каде што на шега му дозволуваа да обуе лева папуча на десна нога: во кујунџиската чаршија со големи стреи и кепенци, каде што златото и среброто блештеа и го заслепуваа, се смееше будалесто: но најмногу од сѐ го сакаше безистенот, чист и среден, со мириси на ѓулсуи и темјан, каде што по калдрмата пред дуќаните не се растураа распарани опинци, парчина тенеќе или шајки, и каде што можеше да влезе од една врата а да излезе од друга, и пак од таа што излегол да се врати назад.
        
      
    
    
    
      „Вежби за Ибн Пајко“
         од Оливера Николова 
        (2007)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          „Само момент, веднаш се враќам” - конечно вели, ги           навлекува папучите и се клацка кон кујната.
        
      
    
    
    
      „МАРГИНА  бр. 34“
        
        (1996)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Ноќта Ване не ја преседе, туку ја престоја - и тоа не во ходникот ами на папучата од вагонот, тукуречи на една нога.
        
      
    
    
    
      „Синовски татковци“
         од Димитар Солев 
        (2006)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Таксистот — вр, вр — ја нагазува папучата, почнаа да чкрипат гумите, кочниците.
        
      
    
    
    
      „Небеска Тимјановна“
         од Петре М. Андреевски 
        (1988)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          А ибн Бајко се расприкажа, зашто и знаеше многу да каже, дури и за себе се расприкажа не само за овој или за оној, кажа за Јосиф и папучите на Гази-баба, кажа, како многу упатен, и за турбето за кое Гази-баба толку долго си бараше место за најпосле и да го изгради, и дека како вљубеник во Скопје сакаше турбе баш како на Хинду-баба кој ги држел пред него најпознатите проповеди во градот.
        
      
    
    
    
      „Вежби за Ибн Пајко“
         од Оливера Николова 
        (2007)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          „Јосиф ефенди”, му рече Гази-баба, превртувајќи ги замислено папучите низ раце.
        
      
    
    
    
      „Вежби за Ибн Пајко“
         од Оливера Николова 
        (2007)
        
        
    
    
   
   
         
	        