исцимоли (св.)
Та јас никому нема да кажам ... – скоро со плачен глас исцимоли Мече.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Не се веднеа да му подадат рака и да го смират, се потргаа од неговото грчење и чекаа: ќе се исцимоли, ќе каже како ја запалил лесновската куќа. Го жалев.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
