испрчи (св.)
Истовремено знаеше да се испрчи пред животот, дозволувајќи ми тој да ѝ удира шлаканици, но и да пројде низ него, како бестрашен борец кој напаѓа од страна, за да се одбегне ударот на противникот.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
А пред големите деца се испрчува како да добил орден за својата храброст, и додека бојата на лицето пополека му се враќа, тој вели: - Видовте... видовте ли кој бил кукавица?
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
- Ќе видиме, - се наорли Бузо. - Повели! - се испрчи пред него Коле.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
А Арсо Арнаутче станал од клупата и се испрчил, речиси војсководец е што се гордее со раните спечалени на невидено боиште.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ја плесна на маса дипломата, се испрчи со своите метро и педесет под прашалник: „Положив, со одличен пет!“
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
