довека (прил.)
4. ГОЛЕМ ЗАЛАК ГОЛТНИ, ГОЛЕМА РЕЧ НЕ РЕЧИ - притоа и сит довека и спокоен до гроба ќе си, со таа слобода и пред олтарот на ропството клечи и моли за своето право да бидеш тој што не си...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Во книгата Сирахова се вели: „Мудрецот добива доверие од својот народ; името негово ќе живее довека“.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
А сега и довека нарачан со Божјо име Захриј, послушен до гроба, безмолвен раб на Бога.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Јарето во срце ќе ти скокало, ќе те скокоткало, ќе си рекал и мемекал, оттогаш та довека.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
До војната луѓето беа зафатени со мислата да направат што поубава, што полична куќа; одеа на печалба, во свет за неа; делеа од устата, робуваа довека за неа.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Фалете го Господа зашто е добар, зашто довека е љубовта негова.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Живите за секоја умирачка велат - безвреме... предвреме... рана отворена... довека незарасната...
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
