џезве (ср.)
Со такво чувство станав да го ставам џезвето на шпоретот.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Каков анален простаклак од устен происход е да се каже: „Овие не се мустаќи, ова е сунѓер за газот бришење; ова не е алатот, ова е џезве за кафе да си варат жените; овие не се очи, овие се ламби за да не одат жените на мочање по темница; ова не е глава, ова е шутка, во неа да се мочат и серит домаќинот и домаќинката, сега е зимно време, мрсно се јадит, дрско се серит.“
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Ѓурѓија од Боневци намина вчера попладне. Со џезве.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
