скршува (несв.)
Се мешка и се потиснува тешка измаглина. - Воздух - и гласот се скршува во издивка.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Винстон се опушти во креветот. Што и да кажеше, брз одговор го скршуваше како чекан.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
