растресува (несв.)
      
      
        
          
          
        
        
              
          Затоа тој секогаш само Неа ја обвинуваше, само во Неа го бараше виновникот за плимите и осеките што го растресуваа нивниот брак.
        
      
    
    
    
      „Бојана и прстенот“
         од Иван Точко 
        (1959)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Темнината стана страшна кога започна пукање што го растресуваше градот.
        
      
    
    
    
      „Пустина“
         од Ѓорѓи Абаџиев 
        (1961)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Босилекот се вовира остро, ја корне и растресува душата, додека шебојот гали, опива, слади, тера на дремка сладосна.
        
      
    
    
    
      „Бојана и прстенот“
         од Иван Точко 
        (1959)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          ЛУКОВ: (Му приоѓа на Фезлиев, го растресува за јаката од палтото и го фрла во најблиската фотелја.)
        
      
    
    
    
      „Црнила“
         од Коле Чашуле 
        (1960)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Кога се трите заедно ја растресуваат сета праисторија од нивната рана младост до денес.
        
      
    
    
    
      „Јас - момчето молња“
         од Јагода Михајловска Георгиева 
        (1989)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Пие, полека и долго. Потоа ја растресува главата.) Тбррррууу...
        
      
    
    
    
      „Црнила“
         од Коле Чашуле 
        (1960)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          ЛУКОВ: (Го зграпчува за јаката и го растресува.) Сигурен ли си?
        
      
    
    
    
      „Црнила“
         од Коле Чашуле 
        (1960)
        
        
    
    
   
   
         
	        