подруго (прил.)
      
      
        
          
          
        
        
              
          Подруго ќе беше да имаше татко, вели, кој не помина, тој не зеде, вели, ко гасеници нѐ опасија, ама најлесно е гладен човек да најадеш, вели, и само се шутка, оптрчува.
        
      
    
    
    
      „Небеска Тимјановна“
         од Петре М. Андреевски 
        (1988)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Глигор јасно ја претчувствуваше неговата желба да биде забележан и признаен за нешто повеќе и подруго.
        
      
    
    
    
      „Пустина“
         од Ѓорѓи Абаџиев 
        (1961)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Со две плати, ќе биде подруго. Барем ќе си ги нахраниме децата.
        
      
    
    
    
      „Ервехе“
         од Луан Старова 
        (2006)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Дома за Циљка пред сѐ беа баба и дедо и помалите сестрички и братчето, кон кои беше така приврзана, како водата кон брегот и како птиците кон небото, а кои, ете, скоро година дена ги нема видено; дома беше и огништето, кое најмногу го сакаше тогаш, кога надвор врнеше снег со големи партали или кога завиваше северњакот зад прозорецот, а во спузата се печеа костени и компири и во поллуосветлената одаја единствено се спушаше прскањето на искрите и тивкиот глас на дедо кој им раскажуваше приказни и тие, внучињата загледани во него, едно подруго заспиваа со убавите самовили и со лошите змејови под клепките.
        
      
    
    
    
      „Големата удолница“
         од Петре Наковски 
        (2014)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Подруго е да ги стрижеа твоите овчји грижи -  секому дај и пак тебе животта да ти е полна...
        
      
    
    
    
      „Куршуми низ времето“
         од Љупчо  Стојменски 
        (1976)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Очите подруго ми гледаа, ушите поинаку ми слушаа, во мене со друг ред и со друга силина влегуваа зборовите и со друг ред се пластеа.
        
      
    
    
    
      „Захариј и други раскази“
         од Михаил Ренџов 
        (2004)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          И пците едно подруго пцовисаа, а овците без ред џенем фатија. Не се вратија.
        
      
    
    
    
      „Захариј и други раскази“
         од Михаил Ренџов 
        (2004)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Да беше Цветан Дримски член на Партијата сè ќе беше подруго. Ќе беа пријатели.
        
      
    
    
    
      „Патот на јагулите“
         од Луан Старова 
        (2000)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Овде е малце подруго. На каналиве што ги гледам нема баш некои вести.
        
      
    
    
    
      „Тибам штркот“
         од Зоран Спасов Sоф 
        (2008)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          И кога Толе му рече дека отепал Турчин, тој се насмеа и му рече на Толета кога ќе го извадат од ќелијата и кога ќе излева во дворот со другите затворници, да се накашлува трипати по три едно подруго за да можат да се запознаат.
        
      
    
    
    
      „Толе Паша“
         од Стале Попов 
        (1976)
        
        
    
    
   
   
         
	        