олигархија (ж.)
ФИНАНСИСКИОТ КАПИТАЛ И ФИНАНСИСКАТА ОЛИГАРХИЈА
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Тој не разбра дека континуитетот на една олигархија не мора да биде физички, ниту пак застана да помисли дека наследните аристократии биле секогаш кусовечни, додека пак приспособливите организации, каква што е Католичката црква, понекогаш опстојуваа стотици или илјадници години.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ние се разликуваме од сите олигархии од минатото по тоа што знаеме што правиме.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Сега треба да преминеме на опишување на тоа како „господарењето“ на капиталистичките монополи, во општата ситуација на стоковното производство и приватната сопственост, неизбежно станува господство на финансиската олигархија.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Тоа за некој кој што пред триесет години како дваесет годишно момче дошол да бара правда пред парламентот на една малечка држава со која што векови владееле олигархии од различни бои и сорти, беше бетер и од самата умиричка.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Сите поранешни олигархии паѓале од власта или затоа што се окаменувале, или затоа што омекнувале.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Исклучително високата рентабилност на емисијата на вредносните хартии, како една од главните операции на финансискиот капитал, игра вонредно важна улога во развитокот на зацврстувањето на финансиската олигархија.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Тие не ја откриваат, туку ја заташкуваат и ја разубавуваат
„механиката“ на образувањето на олигархијата, нејзините методи, размерите на нејзините приходи, „дозволени и недозволени“, нејзините врски со парламентите итн., итн.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Но чудовишните факти што се однесуваат до чудовишното господство на финансиската олигархија толку паѓаат в очи, што во сите капиталистички земји – и во Америка, и во Франција и во Германија – се создаде литература која стои на буржоаско гледиште, а сепак дава приближно точна слика и – се разбира, еснафска – критика на финансиската олигархија.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Земете ги на пример емигрантските држави (континенти) како Америка или Австралија, Јузна Африка итн., и покрај сите обиди на владеачките олигархии и нивниот политичко- социјален инженеринг (масонерија), вие сѐ уште имате страотни општествени дисбаланси - расизам, гетоизација, национални лобија...
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Одамна беше сфатено дека единствена сигурна основа на олигархијата е колективизмот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Не е чудно што авторот мора да го извлече заклучокот: „Француската република е финансиска монархија“; „полно господство на финансиската олигархија; таа владее и над печатот и над владата“.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
„Демократизацијата“ на владеењето на акциите, од која буржоаските софисти и опортунистичките „исто така социјалдемократи“ очекуваат (или уверуваат дека очекуваат)„демократизација на капиталот“, јакнење на улогата и значењето на ситното производство итн., всушност е еден од начините за јакнењето на моќта на финансиската олигархија.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Затоа, без да го забораваме условното и релативното значење на сите дефиниции воопшто, кои никогаш не можат да ги опфатат сестраните врски на појавата во нејзиниот полн развиток, треба да се даде таква дефиниција на империјализмот којашто би ги содржела овие пет основни негови белези: 1) концентрацијата на производството и капиталот, која дојде до таков висок степен на развитокот што ги создаде монополите, кои играат решавачка улога во стопанскиот живот; 2)
спојување на банковниот капитал со индустрискиот и, врз база на тој „финансиски капитал“ создавање на финансиската олигархија; 3) извоз на капитал, за разлика од извозот на стоки, добива особено важно значење; 4) се образуваат меѓународни монополистички сојузи на капиталистите кои го делат светот, и 5) завршена е територијалната поделба на земјата од страна на најкрупните капиталистички држави.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Бидејќи политичките особености на империјализмот се реакција по сета линија и зајакнување на националното угнетување во врска со гнетот на финансиската олигархија и отстранувањето на слободната конкуренција, ситнобуржоаско- демократската опозиција спроти империјализмот се појавува речиси во сите империјалистички земји во почетокот на XX век.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Финансиската олигархија, која со густа мрежа односи на зависност ги покрива без исклучок сите економски и политички институции на современото буржоаско општество – тоа е најрелјефна манифестација на тој монопол.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Во низата на корумпирани и неспособни политичари, кои, единствено беа загрижени за добрата финансиска состојба, своја секако, и на своите блиски, во тешките времиња на нашата транзиција, во севкупниот хаос продуциран од корумпираната олигархија, се појави човек изникнат од народот, кој го посвети својот живот на доброто на народот и својата голема енергија до последна капка ја троши за просперитетот на народот".
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
