историчност (ж.)
Таа нова положба исто така пренасочува кон размислата за природата на осознавањето, неговите специфики и историчност, посебно поради тоа што постмодернистичката дилема и пресврт (замена на парадигмата) со право го релативизираат семоќниот дух (ум), неговиот непосреден примат над сетилното и (по општите претстави) од понизок ред сетилно осознавање.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Како што веќе нема непосредно автентично доживување на уметноста, туку тоа доживување секогаш однапред е детерминирано со теорија, критика и рефлексија на уметноста, така веќе нема ни автентично доживување на непосредната историчност.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
