дотепа (св.)
Кога го виделе урнат и ранет, го дотепале со камења.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Она што во меѓувреме успеа да го дознае за тој крлеж, го дотепа: дваесет и две години, единец од богата фамилија, декоратор на излози по модерните дуќани, проследен со невнимателни озборувања за неговата бисексуалност и добро втемелениот углед на платен утешител на омажени госпоѓи.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Ете тогаш тој и вресна - дословно паметам: почекајте, ќе се вратам и двајцата ќе ве дотепам!
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Дотепан со камења и тоа од твоите предци?“
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Ракот на црниот дроб кој на крајот го дотепа беше тајна што ја знаевме само јас, неговиот лекар и Марија Кодама.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Ќе нѐ дотепа, ќе нѐ убие, ќе нѐ претепа...
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Оваа мисла сосема ме дотепа.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Потоа дошле селаните од Маказар и со камења го дотепале“.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
А потоа, и неговата додатна дилема што мене ме развеселува а него, веројатно дефинитивно го дотепува; она сладникаво но и горчливо прашање, што самиот тој со тивок глас си го поставува: „Дали навистина ќе ја довршам со успех задачава, и како ќе ме наградат ако ги совладам безвредните тешкотии?“
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Таа љубов, лишена од својот извор, му легна сега како нешто тешко, нерадосно згрутчено в гради, што ниту ја соживува и обогатува, ниту пак ја дотепува душата, а останува како нејзино неизменливо траење.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Кучињата има да се дотепаат до последното.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
