акне (св.)
      
      
        
          
          
        
        
              
          Стегам повторно. Му ја акнувам тиквата од плочките...
        
      
    
    
    
      „МАРГИНА бр. 21“
        
        (1995)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Го акнав по глуждот оној што одеше пред мене, а тој ми се сврте и, држејќи се за удреното место, плачливо праша:  - Копиле, зар не знаеш да маршираш, а?
        
      
    
    
    
      „Постела на чемерните“
         од Петре Наковски 
        (1985)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Претседателот, сиот блед и изгубен во вратата, поцеден по муцката од маста од пржените јајца, што ги поручуваше, со касајот в уста, да го акнеш со тој чекич, истапен по камењата, што ги кршеше со него во ѕидањето и сиот бел од исушен малтер, ех, зошто не го стори тоа, зошто...
        
      
    
    
    
      „Белата долина“
         од Симон Дракул 
        (1962)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Со џандари, со `ртки, со загари и со некои нашинци, лижнигазовци, оттаму, од Прилеп и од Битола, ќе клапнеа уште одвечер во населбата и ќе им заповедаа на редовниците да им приготват убави вечери - питулици, мазници, зелници, печени кокошки, пресни погачи, чомлеци и јании; откако ќе се накркаат, ќе се налокаат вино и ќе се акнеа да спијат во гостинските одаи, за таа цел, за нивното доаѓање, предвреме напрашени за од страна на болви, вошки и други инсекти.
        
      
    
    
    
      „Потковица на смртта и надежта“
         од Миле Неделкоски 
        (1986)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Аеропланот брзо ја прелета населбата и таму, кај Молитвена Вода, се откина нешто од него и тапо акна во ридиштата.
        
      
    
    
    
      „Потковица на смртта и надежта“
         од Миле Неделкоски 
        (1986)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          И акнува, му распукнува челото како зрело карпувче, потекнува црвена водичка.
        
      
    
    
    
      „Големата вода“
         од Живко Чинго 
        (1984)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          За рамови, пристоен каталог итн. ти требаат едно 4-5 илјади марки да акнеш или чмарки да бакнеш.
        
      
    
    
    
      „МАРГИНА  бр. 19-20“
        
        (1995)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          „Што повеќе размислувам за тоа,“ рече тој мрзливо, „се повеќе ми се чини дека еден ден на тој поручник ќе му акнам една по муцка.“
        
      
    
    
    
      „Малиот дожд“
         од Томас Пинчон 
        
        
        
    
    
   
   
         
	        