тужба
  
    
    
  
  
      
          
             мн. тужби
          
      
    
    
    
      Вид збор: Именка, женски род
    
    
	    
	      Ранг: 1884
	    
	
    
    
      
          1.
          Акт со кој се тужи. 
        
         
          
		  Примери:
		    
	          
	            
	              Поднесе (подаде) тужба.
	              
	            
	          
	            
	              Подигне тужба против некого.
	              
	            
	          
	          
		    
            
          
		  
		  
          2.
          Протестирање против некого или нешто.
        
         
          
		  Примери:
		    
	          
	            
	              Ѓурултијата помина со тужби и викотници.