разговорник
мн. разговорници
Вид збор: Именка, машки род
1.
Прирачник за учење странски јазик со разговори на теми од разни области.
Примери:
Француско-руски разговорник.
2.
Човек или нешто друго со кое некој се занимава, теши кога е сам.
Примери:
Мачето и беше единствениот разговорник.