муцка
  
     
     
  
  
      
          
             мн. муцки
          
      
    
    
    
      Вид збор: Именка, женски род
    
    
	    
	      Ранг: 2559
	    
	
    
    
      
          1.
          Предниот дел од главата на некои животни (коњ, куче) со носот.
        
         
	          
	          
	             
	              Англиски:
                  
                    snout
                  
	            
	          
			  
	             
	              
			        
			      
			        
			      
			        
			      
			        
			      
			        
			      
			        
			      
			        Албански:
			      
				  
  	                turin, feçkë, noçkë
				  
	            
			  
			  
           
             
               
           
         
	              Песот лежеше со муцката на шепите. 
	              
	            
	          
	            
	              Срните ги подаваа муцките кон децата. 
	              
	            
	          
	            
	              Воловите фатија пена на муцките.
	              
	            
	          
	          
		    
            
          
		  
		  
          2.
          Неубаво, грозно лице.
        
         
          
		  Примери:
		    
	          
	            
	              Види му ја муцката. 
	              
	            
	          
	            
	              Муцките им се грозни.
	              
	            
	          
	          
		    
            
          
		  
		  
          3.
          Уста, вилица (на човек).
        
         
          
		  Примери:
		    
	          
	            
	              Го плесна по муцката. 
	              
	            
	          
	            
	              Ќе ти ја разбијам муцката.
	              
	            
	          
	          
		    
            
          
		  
		   
   
         
	        