добрина
  
     
     
  
  
      
          
             мн. добрини
          
      
    
    
    
      Вид збор: Именка, женски род
    
    
	    
	      Ранг: 1857
	    
	
    
    
      
          1.
          Особина на тој што е добар; пријателско расположение спрема луѓето, спремност за давање помош, великодушност.
        
         
          
		  Примери:
		    
	          
	            
	              Од лицето му избиваше добрина. 
	              
	            
	          
	            
	              Жедно му гледаше во очите оти старецот сета своја добрина како да ја имаше во погледот.
	              
	            
	          
	          
		    
            
          
		  
		  
		  
		  
		  
		  Спротивно од:
		    
			  злоба (ж.)
			  
			
		    
		  
		  
		  
		  
		  
		  
		  
		  
		  
       
   
         
	        