императив
(едн.) императивот
Вид збор: Именка, машки род
Ранг: 12355
1.
Глаголски облик со кој се изразува заповед, забрана, поттик, молба; заповеден начин.
2.
Неизбежна потреба, барање на кое мора да се одговори.
Англиски:
imperative
Албански:
imperativ
Во нашата работа сега тоа е императив.
