достоинство

мн. достоинства
Вид збор: Именка, среден род
Ранг: 2911
1. (само едн.) Позитивна особина што се потврдува со високи морални вредности и самопочит.
Англиски: dignity Албански: krenari, dinjitet
Примери:
Го чува сопственото достоинство.
Тој е човек со високо достоинство.
Слично со: чест (ж.) , дигнитет (м.)
2. Позитивно својство, обележје, квалитет.
Англиски: quality Албански: cilësi
Примери:
Високи уметнички достоинства.