ќе (чест.) - трае (гл.)

По неговото „враќање“ на работа (кое ќе трае само уште два месеца) – условите за работа и работничките права како да не важеа за него.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
При одлучувањето за барањето за надомест на нематеријална штета, како и за висината на нејзиниот надомест, судот ќе води сметка за значењето на повреденото добро и за целта за која служи тој надомест, но и за тоа со него да не им се погодува на стремежите што не се спојливи со неговата природа (чл. 189, ЗОО).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Судот, на барање на оштетениот, ќе досуди надомест и за идна нематеријална штета ако според редовниот тек е извесно дека таа ќе трае и во иднина (чл. 192, ЗОО). 7.  Второстепениот суд ја испитува првостепената пресуда во оној дел во кој се побива со жалбата, во границите на жалбените причини; а по службена должност внимава на примена на материјалното право и на повреда само на некои таксативно наведени одредби од ЗПП (в. и чл. 354, ст.1sq од ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Неговата состојба во овој период беше навистина тешка.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
За некое време, им рече учителот, без да знае и самиот колку ќе трае тоа време.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Никој не знаеше до кога ќе трае, но битно беше, колку и да траеше, да се искористи да зајакнат нашите животи, да се префрлат од детството во младоста, од младоста во зрелоста...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Кога ќе снемаат од лебот и виното помладиот брат го прашува постариот - до кога ќе трае епохата на словенските елегии?
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Веруваше дека таа среќа ќе трае подолго.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
И му се чинеше дека тука, во нивната плевна, е затворен еден мал дел од летото кој ќе трае сè до новото лето, до последната јаболка, до последната вила сено.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Перо знаеше дека може да се извлече со лага, но го виде синџирот меѓусебни лаги што ќе следува и ќе трае можеби и до крајот на животот.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Без заборав и минато време Најголема љубов која ќе трае дури си жив.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Верувам дека и јас, и Даскалов всушност настојуваме Ивана да не го навраќаме на настаните што се беа случиле.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сега сфаќам зошто еднаш, многу одамна, грдите моменти од животот ти ги нарече лепливи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Значи овој ден во моето сеќавање многу долго ќе трае.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Уште кога се разбудив помислив дека овој ден долго ќе трае – објаснуваше Иван со глас што се труди да се дистанцира од болката.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Луѓето сакаат да остават на овој убав свет нешто што ќе трае повеќе од нив, нешто што ќе им служи на другите луѓе.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Дали ќе трае само толку, колку што ќе останеме наведнати над пепелиштето и остатоците од темелите на нашите куќи?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Потоа со врвот од јазикот го преземав и го прилепував на непцето, па го размазнував и со неопишлива сласт полека го голтав, држејќи ги очите што подолго затворени зашто така ми се чинеше дека насладата подолго ќе трае.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Изложбата е настан на столетието. Изложбата ќе трае уште три или четири месеци.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Битката ќе трае до изгревот.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Сите во Гнездо, освен оние стигматизираните, тие недели живеевме за карневалот – го очекувавме како да не беше настан што ќе трае само една вечер, туку како со него да започнува за сите нас едно ново постоење.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Но мојот живот ќе трае пократко од тој ужас.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во тој миг да ни кажеше некој дека тоа е нашиот последен миг на земјата, а дека потоа зад нас нема да остане никаква трага, тоа немаше да нѐ оттргне од нашиот занес, затоа што верувавме дека она што е меѓу нас, она што од нас двајцата прави едно, е вечно, и дека, ако ни биде одземена материјата, сепак ќе продолжиме онаму каде што силите на природата и законите на трошноста и минливоста немаат моќ, и каде што човечката душа е посилна од сите небесни тела, затоа што тие се осудени еден ден, милиони години по својата креација, да згинат, а она парче душа во кое се вткаени нашиот занес и копнеж ќе трае и кога од сета материја на универзумот нема да остане ниту прашинка.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Ќе трае доволно долго,“ реков.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Нашите усни се допреа, и тогаш јас ги затворив очите, а во слаткиот допир на нашите јазици почувствував нешто како ветување дека таа слаткост вечно ќе трае.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Тоа ли е твојата утеха? Помислата дека вечно ќе живееш преку своите дела?
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Затоа и оној кон кого беше упатена љубовта од оној кој љубеше беше воздигнуван како небесно суштество, а така се потиснуваше во себе она што беше сметано за животинско.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Од тој ден па натаму, секогаш кога ќе се јавевме кај Зигмунд, ни кажуваа дека тој не е дома, или дека е зафатен со пациентите, или дека не му е добро па не може да се јави.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Исчекувањето беше идеал, како и невиноста; дури и кога љубовта, потајна, каква што налагаше времето, ќе се родеше – требаше да се оствари тој идеал на чекањето, да се страда во тоа исчекување и во стравот дали соединувањето на двете души и двете тела навистина ќе се случи и, како во некоја религиозна приказна, тоа страдање беше искупување по кое како награда требаше да следи вечна љубов, онаа која ќе трае и по смртта.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А јас имам ќерка. Ти, Зигмунд, си можел да се сетиш на својата сестра.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А сега, кога со години гледаше како германскиот дух се распаѓа и како по најважните плодови на тој дух газат самите Германци, тој постојано повторуваше, како да се обидуваше да се увери самиот себе, дека тоа е лудило што кратко ќе трае, а германскиот дух одново ќе блесне.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А Винсент му рекол: “Тоа би било залудно, тагата засекогаш ќе трае.” .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брат ми повторно ме посети неколку недели по карневалот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И тоа мое објаснување за настанокот на религиозните верувања како резултат на потрагата по утеха ќе трае подолго од кое и да е религиозно верување.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Докторите ни дозволија самите да решиме какви костими ќе носиме, и заеднички ги кроевме; зборувавме за костимите и ги кроевме како со нив да си правиме ново тело.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Додека чекоревме по градот, Рајнер гледаше во парчето хартија кое покажуваше по кои улици треба да се движиме за да стигнеме до домот на неговата мајка.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брат ми уште во детството се воодушевуваше од германскиот дух, уште тогаш нас, своите сестри, нѐ посветуваше во таа љубов.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога излегов од болницата, појдов, појдовме детето во мене и јас, на кејот на Дунав, онаму каде што исчезна Рајнер.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тогаш мислев дека таа болка нема да заврши, мислев дека очајот вечно ќе трае, не знаев дека се разделував од нив.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Но тоа нешто е вештачко и како такво ќе трае ден до пладне.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
” На 13.11.1903 год. по разговорот со Мисирков во Софија, во времето кога се печатеше неговата книга, Е.Спространов запишал: „Уверен сум дека неговиот македонски јазик ќе трае ден до пладне.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Со едно пристискање на копчето го испрати извештајот и стана да си направи свежо кафе, оти знаеше дека телефонскиот повик што следува ќе трае долго.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Оној што го застрела мислеше дека оглувел, оти неколку секунди во ушите го слушаше само ехото на истрелот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Потоа, следи моето изненадување кое ќе трае три дена.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Беше затоа што Змејко отсекогаш мислел дека оној старец, оној Дуко, е еден од оние, што вечно ќе траат.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Во овој случај жабите можат да развијат успешна стратегија што ќе трае долго време пред мувите да можат да изнајдат нова стратегија и ќе доведе до големи промени во прилагоденоста.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
А толку и ќе трае, ако некој не ве шутне во г’з, што ние со задоволство го правиме, во оваа успорена компјутерска симулација.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
А сега да помислиме на војнава, вели, дали уште за долго ќе трае, вели, и одново го пали конецот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Од јачкањето на еден од нив не го чул чкртањето на своите катници. Не можел ништо да стори.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Луѓето биле врзани со оружје и со страв што ќе трае долго и биле судбински поставени во непроменлива позиција.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се јавуваше само пред да започне војна и само додека траеше војната, па според неговото бучење, то ест јачење, луѓето претскажуваа колку долго ќе трае војната и колку крвава ќе биде.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Бојот ќе траеше неколку дена, а потоа, ноќе, откако ќе испоубиеја многу турски војници, бунтовниците се повлекуваа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во една таква ноќ, во летото 1941-та, во истиот миг кога се огласи Бучалото, на небото од кај Прилеп спрема Потковицата се зададе нешто светливо и брзо и ги крена на нозе жителите на Потковцата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Бегајќи по источниот лак и спуштајќи се низ неговите надворешни падини, низ полето, по доловите и суводолиците, стигнуваа во мариовските планини.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ние пак будали, мислевме дека тоа ќе трае вечно, туку ај.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Со метод на микроорганизирање секое дете го прати, но и цел клас знае и лесно ќе сфати децата се радуваат, со новиот систем се знае пеејќи на глас што долго во иднина ќе трае.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
И оние другите што час љубат, час раскинуваат, исто се бакнуваат како „задње“ да им е, од што не се знае до кога ќе трае.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Тоа е економично, чевлите подолго ќе траат и ...
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Еднаш и ти љубеше една јас... ми остави белег на усните кој ќе трае бесконечно...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
„Да ми бидите среќни и радосни за век и веков мили мои!“ и продолжи понатаму, додека Томаица и Петар со поклон и благодарност го поздравија и продолжија бавно да чекорат кон битолското корзо и нивната заедничка иднина која ќе трае уште повеќе од половина век.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Беа мобилизирани и двајца асистенти, коишто веднаш ја напуштија клиниката, одушевени, трогнати, со една единствена мисла - да се снајдат, бидејќи секој сметаше дека војната ќе трае четиринаесет дена, „одмаздничка молња на казнената експедиција”.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
„А колку ќе трае овојпат?“, ја праша.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кон крајот на минатата година присуствуваа на конгрес за магионичари во Перпигнан и на враќање ја запознаа Барселона.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тој на почетокот повеќе како да сакаше да задоволи некаков каприц на Камилски, кој беше во духот на времето, односно на XX век кога по пресметката со Османската Империја, сојузниците (Англија, Франција и Русија во прв ред) и новите- држави нации на Балканот сакаа да го искоренат и цивилизациското наследство, но, како што обајцата увидуваа на примери од нивната мисија, тоа не беше лесен процес со согледливи резултати!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Веруваше дека нивната коалиција, за доброто на Балканот, ќе трае колку што ќе живеат.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко сѐ повеќе се навлекуваше во мисијата за која на почетокот не веруваше дека ќе трае толку долго време.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но нема да биде почетокот на една долга кореспонденција помеѓу Европеецот Гијом Аполинер и Балканецот Фаик Коница (која ќе трае до 16 октомври 1913 година), нивните две средби во Лондон (во 1903 и 1904), меѓусебната соработка во нивните списанија, Les Festin d` Esope на првиот, Albania на другиот туку и сведоштво на едно ретко европско-балканско пријателство и за проникливо разбирање на суштината на другиот...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Баш сум си среќна, си се сакам себе си. Прекрасна сум си. Може тоа ќе трае кратко.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Но, немирот ќе трае. Тој ќе трае, сè додека мелодијата не го дофати врвот. ***
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
XXIII Не затворај ја вратата Не губи се во заборав... Махмуд Дарвиш Во моите дипломатски години во Картагина, како амбасадор во државата Палестина, како и во Тунис, беа од посебно значење во формирањето на претставата за Палестина, за нејзината борба за признавање и независност, за нејзиното движење на чело со Јасер Арафат, за личноста, животот и поезијата на Махмуд Дарвиш, овековечени со нашата прва средба во Струга, во август 1978 година, а потоа и со нашето долговечно и ненаметливо пријателство.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
При првата средба во Струга, со доверлива искреност, која мигум се воспоставува, сведочеше за неговиот егзил, за првите минати години во Галилеја, за трагичната 1948 година, кога по нападот на Израел, ќе го доживее крајот на рајот на детството и ќе започне неговиот егзил, кој ќе трае до крајот на неговиот живот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ибн Тајко ги стресе рамењата, како по своите големи претчувства. До кога ќе трае оваа игра?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Колку ќе трае тоа, ќе видиме.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
И веќе немало значење колку ќе трае ерупцијата: ќе заврши ли за некој ден или ќе продолжи за вечност - сѐ во градот било мртво...“
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
И него го има стиснато, ама нема каде, ќе трае.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Не може да се помири дека ртењето ќе трае девет месеци и дека треба да го роди токму во одајчето, во испосничката келија на Димостена.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Таа е голема, ќе трае не шес недели, ами и шес месеци може да трае.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Таа велеше дека таа мисија ќе трае сè додека е жива а, можеби, и потоа.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Некои викаат дека војната ќе трае уште неколку месеци, некои викаат уште неколку години; некои викаат - вечно.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
8. Ѕвездочетец се врати од далечно патување по небото И според ѕвездите претскажа Дека уште многу години и уште многу пат ќе траат скитањата.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Ниедна мислам нема да продолжи да трае тежината на пустошот ќе влече и ѕвезда по ѕвезда ќе паѓа ќе трае таа толку колку што ќе потрае нашата утрена на постела распослан векот парче по парче дури се собере и последниот бран од праискони што лута ќе нѐ покрие.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Германија ја окупира Австрија, и во 1942 год.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Фаерабенд се запишува во офицерска школа, надевајќи се, залудно, дека тренингот ќе трае повеќе отколку војната.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Не! Ќе трае и во моето и во твоето колено и во колената на колената наши се додека ќе бидеме вакви, без дома, или, како што се вели на митинзи и свечености – без татковина...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Колку долго ќе трае овој феномен, тешко е да се каже.  Вие постмодерната ја согледувате како обележена со разлики, плурализам, амбиваленција и контингенција.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Што гледате како евиденција за ова?  Тоа е клучниот проблем.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
И којзане до кога веселбата ќе траеше, ако на Бандо не му удри лакомијата во пиење: ја фрли чашата и зеде со котле да пие вино; кога го испи котлето, го стави на главата и почна да игра со него: го тресеше на главата, скокаше, сѐ додека некој на шега не го удри со рака котлето; тоа направи: пуф! втона и се навре на главата од Бандо; притрчаа луѓето да му го извадат, да му го истргаат, но беше попусто: тоа беше така заглавено, што ништо не го вадеше; при секој обид да се извади, Бандо офкаше зашто носот и ушите му запињаа и не даваа да излезе котлето; се обидуваа да го скршат, да го расечат котлето, но сѐ беше залудно, зашто при секој удар, Бандо офкаше. Боже, што стана ова, се чудеа луѓето.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Уште е отворено прашањето дали ветрот има сенка и до кога ќе трае пирот на ветрогоните и бездушното гмечење на плодовите на сите муренки во светот. на кората на стеблото на белата муренка е втиснато ракувањето со иднината: бело пиле со црвено перче од највисоката гранка на белата муренка севезден пее за мугра ведра на исла негра.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Натегањето земи-не сакам ќе траеше уште долго, да не го прекинеше повторното ѕвонење на телефонот.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
По додека ќе трае“, му рече со сосема благ трепет во гласот, како да се чувствуваше виновна за тоа што го рече, а сепак го рече.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Да беше обична, ќе траеше само оние протоколарни три дена.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ме загрижува тоа што во писмото не нѐ известуваат колку ќе трае посетата на господин Клаус.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Кога ќе се сетам што најмногу ми недостасува, тоа е насмевката што се раѓа на моето лице и спокојот во мојата душа кога ќе се појави нов сјај во твоите очи кога доаѓаше да бидеш со мене.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Сетилата не се доволни за да ја примат сета таа нежност и не можете на овој момент на љубов да му дадете име, зошто е повеќе од еден момент, зошто е вечност која ќе трае и после мене.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Создадовме љубов, која ќе трае, која е длабока и реална во оваа сурова реалност.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Не се потребни зборови, погледите, насмевките, допирите, нежностите, копнежите, страстите кажуваат се.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Секој ден без нас е вечност, а вечност сакам со тебе.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Не сакам да заборавам, целиот живот ќе се сеќавам на една бела зимска ноќ, на хармонијата и виртуозната слобода на снежните кристали, кога се заколнавме на вечна љубов која ќе трае засекогаш.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Не згрешивме, ќе трае засекогаш, во најинтимните и најскриените делови на нашите срца, чувана од секаква нечистотија што ја носи овој проклет живот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Тоа ќе трае уште сосем кусо време.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Виртуалната стварност е авантура што ќе трае уште со векови.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Утредента, квечерината дојде дома и му рече на дедо: - Дедо Крсто, ние вчера арен муабет си сторивме, ама не рековме колку време ќе трае работата?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Командантот излезе од земјанката и откако оцени дека бурата ќе трае, се упати кон најблиското митралеско гнездо.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Отворена е длабока рана, којa ако некогаш се излекува, ќе остави лузна што ќе трае во душите на многу поколенија.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Во него ќе соработуваат најголемите светски писатели а влијанието ќе трае 40 години. 1932.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ја објавува книгата есеи Дискусија. 1933.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Списанието Mega fono (Мегафон) еден дел од својот број го посветува на анализата на Борхесовото дело.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Таа година тој го уредува книжевниот прилог на вечерниот весник Критика и во него објавува неколку свои раскази под псевдонимот Франциско Бустос, името на еден од своите прадедовци. 1936.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
До кога ќе трае сето ова? Ќе успееме ли да закорениме овде?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Колку ќе трае нашето умирање, господе?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Луѓето сакаат да остават на овој убав свет нешто што ќе трае повеќе од нив, нешто што ќе им служи на другите луѓе.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)