Во претходните денови Јасер Арафат ќе настојува да биде посредник меѓу Багдад и Кувајт Сити.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Дошол да ме праша дали ќе јавам или не, како ќе изберам.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Реков дека пишувам песни, одлично вежбам на разбој и дека свирам саксофон (младите во тие години мислат дека се сестрани) и дека од тие три нешта ќе изберам едно за моја професија.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Заради потсетување, ќе изберам неколку маркантни точки. а) Лиотар (Lyotard) Жан-Франсоа Лиотар Постмодерната ја окарактеризира како крај на мета-нарацијата.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Арафат очигледно ќе избере и друг пат за проширување на својата улога во историјата.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Не може да биде кражба, додека не го понудиме коњот за продажба, а јас знаев дека тоа нема никојпат да го сториме. – Дозволи да се облечам, – реков јас. – Добро, – рече тој, – но побрзај.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Татко и Камилски уште долго време се договараа доцна во ноќта, до утрина, каква постапка или, како што велеше Камилски, каков метод ќе изберат во издвојувањето, односно во селектирањето на стоте најопасни турски, погубни османизми кои се појавуваа во балканските јазици и ѝ се закануваа на иднината на нивните потомци.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
И само миг решава што од двете ќе избереш.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Сеедно каков пристап ќе избере и сеедно каков метод ќе примени, тешко е да се процени колку е авторот во состојба тоа успешно да го направи кога е во прашање неговото сопствено творештво, притоа да не ги изневери колку основните важечки принципи на теоретската опсервација што ја применува, толку и да ги појасни, барем, стожерните пунктови на сопственото творечко искуство.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)