Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

1. Интервјуто го водеше Александар Ковачевски, на 2.III.2011, во Битола. Архивскиот број под кои е заведен предметот во Основниот суд – Битола е: П.бр. 1885/05; а пред Апелациониот суд Битола: Гж.бр. 4358/06.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ако содружник преземе друг удел [на пример: удел на содружник кој 277 истапува од друштвото], тој не станува сопственик на два удели, туку неговиот удел се зголемува за износот на преземениот удел. 4. Инспекторатот е орган во состав на Министерството за труд и социјална политика.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Исто така, иако досега не била активна на поле на работничките права, таа е свесна за предноста од организираното и заедничко настапување пред работодавачот, во форма на синдикат, и во иднина би се вклучила само во некој независен синдикат, ако за тоа ѝ се укаже можност (бидејќи ССМ не ги признава за синдикат!).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Кметскиот постоја уште малку, виде оти не станува работа и одмавна презриво со рака.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Не станува, не работи, но сепак се чувствува здрава.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

- Ајде... Нагло го пресече сега примашот и му се скара што уште не станува да ја исполни порачката.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

- Не станува збор само за една личност, туку за повеќе.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Не, не стануваше збор за некакво женирање. Или сомневање во желбата.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Но сепак сфатив дека многу нешта во човекот се менуваат со текот на времето.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Не, не станува збор за истрошеност на жарчињата на храброста.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Едноставно ми се чинеше дека беше доцна таа причина да ја спомнувам.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Не можев веќе ниту да замислам да се искачам по скалата; за трапезот веќе воопшто и не стануваше збор.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Една поголема грешка и веќе ве нема, и тоа можеби засекогаш, а тогаш, за рајот веќе не станува збор, напротив...! 116 Margina #11-12 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Бидејќи ваквото шоу е невозможно да се следи подолго време, поради брзата епидемија на вкочанети вратови, на славната компанија Copertone ѝ текна, па проекциите ги организираше над плажите во Калифорнија, промовирајќи ги своите нови лосиони за сончање.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Во пазарното стопанство со развиена конкуренција, претпријатијата се приморани што повеќе да ги смалуваат ризиците на работата.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Не станувај коњ со попрази и со подопашници.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Во јамата, бездруго во јамата, ќе го покриеме со гранки. - Пепелта не станува змија под земја.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Настојувал да го слушаат, гласот му бил строг, пепелав, сличен на неговата мовеста кожа. - Прекрстете му ги рацете врз гради.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Не станувај“, гракна птицата. „Патот ни е пресечен со камења.“ Го познав гласот.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Од очите ѝ висеа конци јад, течеа, плетеа околу мене жолта мрежа.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Првин, имајќи го постојано на ум едниот, почетниот, крај, убиството на стрика Анѓела Јанчески, се обидува да го намота клопчето на мислите за потоа да почне да го одмотува сталожено и лека полека сѐ до основната, сѐ до часов сегашен, во кој тој се обидува да го нацрта планот на населбата во Потковицата, - цртежот оставен на масата на средината на одајата тоа означува, план на населбата во Потковицата, заедно со црквата, со општината и со училиштето, кои треба допрва да бидат изградени - потоа, не станувајќи од столот, гледа низ едниот па низ другиот прозорец.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Сета негова трезвеност, неповерлива и строга, отстапуваше, и како да не стануваше оној Арсо: фанатичен, горд и залутан. По ѓаволите нека оди сега оној Арсо!

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

ЛУКОВ: Не станува збор за тоа задоцнување. (На Младичот.) Вие требаше да стигнете со попладневниот воз?

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

МЛАДИЧОТ: Не станува збор за доверба.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Дождот сѐ повеќе се засилува, но Богдан не станува од клупата под борот, пробивајќи се низ короната му паѓаат јадри капки на главата и плеќите, му ги пробиваат алиштата и му ја влажнат кожата ширејќи му благи трпки по телото.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Сѐ додека не им е дозволено да имаат мерила за споредување, тие практично никогаш и не стануваат свесни дека се угнетени.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Треската ѝ се беше смирила, но сѐ уште беше болна, имаше температура од време на време, не стануваше од кревет, беше ужасно ослабната, многу истоштена.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Не станува збор за покажување моќ, туку за џентлментски договор што треба да се почитува, дури и ако не постои закон!

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Веќе не станува збор за актуализација, туку за кристализација.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

На тој начин посматрана, културата привилегира формирање на вкус во естетска смисла, се разбира, според стандардите на владеачката класа (Бетовен е култура, додека слушањето на пијаници што пејат не е - освен ако не станува збор за етнолошко истражување, носталгија, или за снобовско истражување на кичот) (...)

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

„Се надевам дека не станува збор за нешто нечесно“, се осмелив да речам, наведен на таква мисла поради таинствената атмосфера.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Размисли, размисли добро, пред да си подадеме рака. Зашто, еден ден, тајната би можела да почне да ти тежи.“

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Ај, не станувам дури да се развидели - и домаќинката, до мене заспана уште малку да си поспие... си вели Петре - со здив притаен а очи оџарени ја скорива возбудата на она далечно време, кога Ѕвезда, домаќинката негова во големи пости пред Рождество Христово му кажала дека е несама...

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

Се приближи до Анѓа, ја фати за црните цулувци наквасени со крв и плуканици, и се заѕвери во очите и за последен пат пак преку песна ја праша дали ќе се потурчи, но таа уште повеќе ја исправи главата и писна низ плач дека: каурка се родила, каурка ќе умре; верата не си ја менува, турска кадана не станува...

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Не стануваа веќе рано и не гледаа на работата со таква волја како порано; добитокот не го војвеа, ниту се грижеа многу за него, туку, како тој да им беше виновен: го тепаа, го колеа, го јадеа.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Освен доколку, се разбира, не станува збор за последен бакнеж, за бакнеж со кој се простуваме од сите бакнежи, во кој случај (барем овој човек) треба да биде бакнат не само како тој самиот in propria persona туку и како сите и секој од неговите среќни овоплотувања, вистински и исфантазирани, во секое расположение/начин/место/време, сѐ до крајот на љубовта и здивот и јазикот и зад тоа, до крајот на оваа приказна и сите приказни, до крајот на ова договорено продолжение и неговиот придружен услов - „Нема услови.“

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Во нив, си помислив, не треба да се најдат расцветаните овошки а за плодовите и да не станува збор.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Кога позвони и ја отвори вратата утврди дека всушност и не станува збор за канцеларија.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Сакам веднаш да додадам дека во случајов не станува збор за одамна познатите и многу успешно опишани девет кругови на Пеколот, туку за чудни барања пропишани од страна на човековиот ум со кои преку пропишан ред и утврдени правила се насочува однесувањето на поединецот во организираната држава и се одредуваат казни за непридржувањето кон овие правила.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Без црнокосата кукла, Маја не легнуваше и не стануваше. Бети беше насекаде со неа.

„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)

„Ете, тука сме. Цели и здрави, иако испотени. Мала треска. Ах, лошо момче, нели ти реков да не стануваш од постела.“

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Знаеш, и денот не се разденува наеднаш.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

„Беше толку праведен, толку чесен, а отиде да прикажува една бесрамна лага.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Требаше да помине време, да се случат повеќе неочекувани па дури и необични настани, па да сфатам или поточно да помислам дека сум сфатила оти не станува збор за безначаен заплет.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Човекот од Месечината не станувал од столот, не одговарал на ниту едно прашање на посетителите, а дишел, вистински дишел, и тоа прилично ги возбудувало лековерните гледачи.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

На мајка си, која долго време не стануваше од постела, ѝ велеше: Твојата ѕвезда, мајко, ќе се затемни и ќе се смени во сечко.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Таму ми остана духот, та не е ни чудо што на утро не станувам и в ноќи не легнувам.

„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)

За борба, идеали, вистина и правда, кај тој човек и придружба верна не станува збор.

„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)

Инфиделитетот, неверувањето е нашиот непријател, не станувајте опсесивни, фригидни, нека не ве обзема негативна инфлуенција од некој лош настан.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Почнете да размислувате како може да надоместите за тоа што се случило, како можете да го извлечете најдоброто од тоа и да доживеете сатисфакција од сопствените животни избори.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Во прво време, во темата на враќањето во родната земја, субјектот разбира дека ќе треба да се брани од акциите на еден антисубјект, наративен интервент, означен од платените егзекутори на тајната полиција („Дури и во мислите, не стануваше збор за повлекување или да се избегне стапицата којашто се профилираше...“).

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Но, работодавачите најдоа свој специфичен начин на изигрување на оваа законска одредба – а тоа беше преку носење на т.н. нова систематизација на работните места, во којашто, намерно, го изоставаа работното место на работникот кој бил прогласен за технолошки вишок, или, пак, само го преименуваа – сѐ со цел да прикажат дека не станува збор за истото работно место. 40

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Паун Радевски се напил и не станува.