да (чест.) - види (гл.)

Се истрча надвор, зеде една рогузина од чардакот и едно најискинато покровче, ги внесе дома, ја посла рогузината на женскиот кат, го зеде коритцето што ги капеше нејзините деца, го кладе зглавје надолу со главата (така лежат леунките по Мариово) и истрча долни крај кај јаслите да види што направи Доста.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Да а кандисаме за преку рид па да видиш каков пријател имаш.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тука дедот Ристе се поднасмевна и се опули лево и десно да види как помина оваа негова шега.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Од дефиницијата од речникот можеме да видиме зошто некои луѓе кои ја употребуваат метафората „разговор“ тврдат дека не се експерти - што се надевам е лажно тврдење.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Не можев да видам од моето место како потоа ја загризува сливата и како му се освежува сувата уста и киселавоста му се шири по жилите.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Па нешто конкретно да се случи и потоа од Карпош па до Аеродром да си пишува колку сака, ако има за раскажување, па сите да видат.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
КОСТАДИН: Симке!... Да не е ѓоа?
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
ЈОРДАН: Добро те најдов, сваќе!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Јордан! И од името негово не можам радост да видам...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
ЈОРДАН: Е, повели, зету. (На побратимите). Елате и вие горе да видите.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Комшивката и натаму се жали, инаку не е некоја алапача, јас се утепав од барање, кога едно утро, станав нешто порано, во четири, што да видам?
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
И од тогаш сѐ се исчисти. Веќе не се појавија.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Кога, шибајќи го по мазниот грб со прачка, го потера непослушното јуне кон оборот, Бојан имаше што да види.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
А јас , небаре само јас се враќам во родната земја за да видам што станало во слободата и демократијата, со остатоците на поширокото семејство.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Каде си горка жено да видиш Изгаснато сонце кај крижу од брег на брег, од југ на југ Јагленосан да ме видиш Жив во дамнината?
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Си велам: ај, да слезам, да видам што прават, да не се заплеткале нешто на јаслите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)