што (сврз.) - стои (гл.)

Се врати назад во дневната соба и седна покрај една мала масичка што стоеше лево од телекранот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Мече сакаше уште нешто да прирече, но Беличот нагло го сврте чунот накај една од малите купи, обраснати со шавар, што стоеја сред водата како острва.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Кога ќе се замислел Силјан штркот понекогаш вака тики ќе се заборавел кај што стоел.
„Силјан Штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Се покажа една голема дупка кај што стоеше. Небаре откорнат орев.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И само над небото што стои над селото.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Станувам и трчам кон трнот магарешки. Кон местото кај што стои Велика моја.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И така, како што стојам, ме фаќа една рака, од недоветра ме фаќа, па ме пушта. Се обѕрнувам: Стојна Ресулоска.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ракијата не стои мирно во човекот, како што стои во матерката.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Само ќе потчујам така нешто, на поминување. Или на стоење. Како што стојам сега, дури го чекам Јона.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
На едно дрво се ниша сува гранка од едно уплашено врапче што стои како шикла и не знае кон кај да летне, кај да избега.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)