Пак ја местам во санката бледата, растреперена Надењка, пак летаме во страшната пропаст, пак ветерот фучи и лизгалките на санката треперат, и пак, кога санката најбрзо и шумно лета, јас велам полугласно:    – Ве љубам, Надењка!
               
             
           
            
            
              „Црни овци“
               од Катица Ќулавкова 
              (2012)