Кошавата таа есен со мразни шлаканици многу порано отколку обично, го најави доаѓањето на зимата.
               
             
           
            
            
              „Последната алка“
               од Стојан Арсиќ 
              (2013)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
               
                  На старицата ѝ паѓа тешко разделбата со внукот и затоа го држи со ковчестите прсти за тврдата дланка и прикажува, малку побрзо отколку обично, како да се плаши дека нема да ги доискаже сите свои мисли што ја исполнуваат незината осаменост.
               
             
           
            
            
              „Кловнови и луѓе“
               од Славко Јаневски 
              (1956)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
               
                  Зимата дојде дури порано отколку обично, рамнодушна кон тоа дека имаше сè уште луѓе под шатори и во непоправени полуурнати куќи.
               
             
           
            
            
              „Друга мајка“
               од Драгица Најческа 
              (1979)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
               
                  Зборуваше со модулиран монотон глас кој акцентираше со задржување и                              искривување на тонот повеќе отколку обично повисување.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 10“
              
              (1997)