Кога некој ќе умреше во Гнездо, веста се ширеше од едниот до другиот крај на болницата, и секој ја пренесуваше со својот вообичаен глас – мумлајќи или јасно изговарајќи, тивко или врескајќи, брзо како да се обидува да ја престигне мислата или бавно како да сака да ги пушти сите мисли да се развеат. .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Има луѓе кои повеќе не можат да се снајдат во времето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Делото на Хирст е органска скулптура („озлогласено“ присутна во поновата британска уметност, нпр. во автопортретите од крвна плазма на Mark Quinn), а мумифицираното тело на овцата упатува на смртта токму низ претставувањето на „очајничкиот“ обид да се задржи претходната состојба.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Ништо што Западот може да насети или јасно да прочита, зашто пропагандата и пургативите направиле сè што е можно да уништат секој зрак на светлина.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Во доменот на Damien Hirst: „Одделчена од стадото“; „политичката естетика“ тоа наликува челик, стакло, јагне, раствор од формалдехид, на балсамираното тело на Ленин 96х149х51 см, 1994 бидејќи упатува на идеолошкото значење на „оддржувањето во живот“ како илузија за „оддржување на среќата“.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)