Додека така ја креваа вреќата, додека  седеа една крај друга на штицата горе во запрегата со камшиците во рацете, знаеше да ѝ дошепне Ми жента е кту нивта, шо да брцниш у неа ки никне! или надвикувајќи го свирежот на ветрот То шо никнува и да умјаса на таткото, душта  може уд мајкта да а  има!
               
             
           
            
            
              „Исчезнување“
               од Ташко Георгиевски 
              (1998)