И да речеш и да не речеш:  папочната врвка вистински постоеше  сето ова време  и севезден беше оптегната како бројаница  во семејниот музеј на взаемни нежности и љубови.
               
             
           
            
            
              „Кревалка“
               од Ристо Лазаров 
              (2011)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
               
                  Ај да се допрашуваат, ама и севезден да ги пропагираат латинските поговорки:  сѐ што имам со себе, ова бале со мало црвено веленце,  се наоѓа ноќум за зглавје на жешкиот асфалт,  ова пластично дволитарско шише од цоца-цола лигхт најдено пред контејнер,  штоако сум бездомник – знам дека гладен може, ама жеден не може.
               
             
           
            
            
              „Ситночекорка“
               од Ристо Лазаров 
              (2012)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
               
                  Бргу научив  и да се справувам со маглата:  отпрво се тресев како крадец  пред да го фатат  а отпосле разбрав  дека од страв пијам многу оражада  и севезден мочам.
               
             
           
            
            
              „Светилничар“
               од Ристо Лазаров 
              (2013)