___  * Реки во јужна Русија ин а Кавказ
               
             
           
            
            
              „Жената на белогардеецот“
               од Србо Ивановски 
              (2001)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Под ова знаме Гоце се борел  и татнел вишен небосвод,  под него борец со желба горел, -  за народ, правда, име и род!
               
             
           
            
            
              „Мое село“
               од Ванчо Николески 
              (1950)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Брзаше да го истуриш срцето  на белиот чаршав  пред да те легнат на него  пред да те пренесат по калдрмата  и да те качат на високиот чардак  таму негде во штипско Горно маало  на улицата за која никогаш не беше слушнал  Бидејќи никогаш и не слезе на земјата  Бидејќи засекогаш остана седнат на коњот  што бавно ја минува бескрајната степа на Кубан*  Тој недооден пат  Таа најдолга тажачка што некогаш сум ја слушнал 
               
             
           
            
            
              „Жената на белогардеецот“
               од Србо Ивановски 
              (2001)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  А отспроти од зад крваво ранетата душа на степата  извираше црвениот железен порој  И татнеше татнеше во зорите на потопот  (И сѐ уште татнеа копитата неуморни  иако одамна патот им истече)  Брзаше да умреш  еднаш или ако е можно повеќепати
               
             
           
            
            
              „Жената на белогардеецот“
               од Србо Ивановски 
              (2001)