Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Паметам еднаш кога поминаа во селото и дојдоа дома да нѐ видат.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Ерик одеше да скија на вода со Џерард и дојде на една журка со нас.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

„Воденичарот“ ги остави камењето што ги гледаше и дојде на горниот крај од ширината, откаде се гледаше уличето по кое одеа Јован и Алекса и почна да се вртка околу друга група камења, но не ги пушти од око двајцата.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Се доближи стара жена до левата пола од старата искршена порта и погледна низ пукнатината.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Таму им беа нивните Библиски гори во кои наизуст ја учеа песната на Суламка: изнемоштувам од љубов, возљубен мој, трчај скокајќи преку ридови и гори и дојди, положи ме како печат на срцето твое за да доизгорам...

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Реков бре, брате, ќе се подрасправи додека каснеме и дојде за излегување, а тоа и не мисли да престане. Си нареди цела педа.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

„Ќе те чекам под мостот. Испрати ја тетка ти дома и дојди“, реков.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

И дојде, тој, но очите твои не го препознаа како ангел црн, туку како бел, како што очите мои не го созерцаа нечестивиот во видението што ми одзеде чест, име и почест.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Но во мислите на Диме таа се претвори во страшен змеј, што долетал од некоја далечна планина и дошол да го грабне.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Македонците фатија да се задлабочуваат во прашањето за нивната народност и интересите, и дојдоа до заклучок дека не се тие ни Срби ни Бугари; дека нема за нив ни бугарски, ни српски ни грчки интереси, а дека има само македонски.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Ми требеше и дојде, како нарачан. Имам нешто да говорам со тебе.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Одам кај јатрва ми, Уља, и ѝ кажувам. И дојде жената.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- И дојде еден бугарски офицер од селото и ни рече да собереме пари, по три златни лири на куќа да му собереме за да нѐ води во Бугарија.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И дојде неделата, црна и пуста, и јас почнав да се превиткувам. Од рани зори почна да ме ора, да ме кине, да ме корне.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Имателите на туѓите станови молчеа како сомови под стреи и чекаа да дојде новото време, да дојде новата власт. И дојде.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Слушал. - Кој си, што бараш? - Знаеш кој сум и знаеш што барам. Пушти ме да влезам. - Да влезеш? Зошто? - Знаеш зошто.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Ти реков дека ќе дојдам и дојдов. Одмандали ја вратата. - Како што си дошол - така ќе си одиш. И не враќај се.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Си помислив дека е тој на стража и дојдов...

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Трските зашушкаа. И невидлив, Водомар пееше: Дојде де и дојде час, Пуфи Паф е меѓу нас, Шумшул- град го чека спас.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Кога порасна и дојде време да се жени, ниедна девојка не сакаше да се мажи за него. А и тој не сакаше да се жени.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Тој разбрал сѐ, сѐ измерил и дошол до заклучок дека ништо не е важно: сѐ е оправдано од крајната цел.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Петар беше облечен во најубавиот костум и шешир на главата што му ги имаше сошиено сестра му и дојде така дотеран и ненајавен во главниот дуќан на Таки Мумиџијата, во битолската чаршија.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Можеби ме грабнала од некое босанско село, од двор, од улица на некој град и дошла овдека да си го ебава животот во шупата во која поминавме шеснаесет години.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Уште им се гледаа главите, кога од шумата излезе манастирскиот измеќар и дојде пред игуманијата со ловџиската пушка и со еден зајак метнат преку рамо.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Стариот Тајко бил во планината и нејзе срцето ѝ се стегнало: побарала од Емин-бег дозвола да дојде и дошла во Блатието.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Никому ништо не плаќате! Тоа многу убаво го знам јас, па затоа и дојдов со беговите и сејмените да соберам што не сакате сами да донесете.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Се најде со некои познати прилепчани и дојде до управата на тамошната гимназија, која во тоа време беше сосема малку посетена.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Почна да собира порез, прирез, да собира војници, а требаше да оди и потера, оти собраните витолошки „Б'лгари“ не сакаа да одат да се бијат со својот „б'лгарски“ Војвода Јована Ѓуровчето, кој заедно со Гурлука и други „патриоти“ се врати во своето Мариово летото 1913 година со голема чета и дојде во Биновиот реон — онаа пуста Опстраница. каде што се Сукаловите колиби.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Свјати боже, свјати крепки, свјати бесмортни помилуј нас...“ и дојде до: „Господи боже наш, славоју и честију вјенчаја.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Набери дрва и дојди си порано. - Добро, мамо, добро!

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Поодиле внатре како кај нас и дошле до едно место од кај што започнувале да се делат штрковите по вилаетите.

„Силјан Штркот“ од Марко Цепенков (1900)

И за вистина, Силјане, клетвата од старецот, што ги колна прадедови ни, ни се исполни и до неколку години сите деца од лошата сипаница изумреа и останале сите како црни кукавици без челад; да му е милост на Бога, зер нејќел да нѐ сотре сите, ами и дошол на старата од стариот на сон за да им каже на дедови ни да појдат кај изворите и во едниот извор да се искапат, та ќе се сторат штркови, и да прелетаат бело море и црно, та да појдат во вашата земја и тамо челад да родат и да ги изгледаат, та пак овде да си дојдат и да се искапат во другиот извор, та да се сторат пак луѓе.

„Силјан Штркот“ од Марко Цепенков (1900)

Питома само кога заспивам, инаку дива првата рана ко ноќ бессона ја испив зборот беше крив излечи ме од него и дојди ќе биде доста да ти простам.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Тие сега ги скротнаа воловите по ридот и дојдоа на изворот да ручаат.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Зачекори кутрото дете преплашено и дојде до нив.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

И дојде ден тоа да го види Трајан. Кога почна регрутацијата, луѓето рекоа: господе, поможи, лесна да ни е ногата, и тргнаа. Со нив и Трајан Блосоениот.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

БОРИС: Зошто дојде? МИРА: Не можев да спијам. Размислував и дојдов.

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Приредувавме вечери за еден потесен круг пријатели.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Се опорави и дојде кај мене да ме моли за прошка. Веќе не можев да го сакам.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Дадов отказ, се преселивме во поголема куќа, децата тргнаа на училиште.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Деновите ги минував чистејќи ја и преуредувајќи ја куќата.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

- Де, бре, Сандо, уште невлезена критикуваш, - ја прекори дедо Борис кој влезе по неа, носејќи тепсија со пита, што баба ја месела и дошла да ни ја донесе додека е уште топла...

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Си одел така како што си одел и дошол до една голема река.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Го остави послужавникот на столчето блиску до вратата и дојде до масата прво да се поздрави со гостите.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Оној со нарамникот се погоди исто така роднина, па го пушти товарот на земја и дојде да се поздрави со братучедите.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Се погледнаа. - Дојдовме, - рече Шишман. - Можеби и дојдовме, - рече Србин. Продолжија по стрмнината правудолу.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Успеал да се пробие низ сите обрачи и дојде да ме види.