И макар што самата облека беше над секаква пофалба,    народот од кралството свечено ветуваше дека мошне бргу кралот ќе добие облека    уште подобра од оваа.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 29-31“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Во определени денови, а исто и во неопределени, жителите на кралството се    собираа на митинзи и на демонстрации истакнувајќи го едногласното воосхитување    од облеката на нашиот крал.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 29-31“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Не сакав тогаш на Луција да ѝ се спротивставувам па да ѝ објаснувам дека мошне често, наместо патриотизам луѓето се задоволуваат со еден вид културен примитивизам, и живеат како во полусон, убедени дека се патриоти; многу години подоцна сфаќаат дека примитивизмот на народните обичаи (во позитивната, културна смисла на зборот) не го определува нивниот патриотизам, туку дека е само еден вид културно алиби дека припаѓаат кон некое движење.
               
             
           
            
            
              „Папокот на светот“
               од Венко Андоновски 
              (2000)