Наместо да им кажува за селото, за кусиот живот со татко им, за овците што ѝ го враќаа  толку пати колку што се они на број, таа, пред да западне во сонот, им кажа дека горе, на плочата има една тајфа од маж, жена, болна мома  и Адно дете у гимнашиу одел тука, гу видек ка дујде вадин, бил уд пунапред  тука, а гушна мајката и заплака!
               
             
           
            
            
              „Исчезнување“
               од Ташко Георгиевски 
              (1998)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Прв по талпата протрча големиот син на Вангел Русјаков и додека не се покажа повторно на работ од плочата со  своето кажување дека  Геле со мандолината и неговата снаа за брат што ја викаат Богородица и нејзините два сина навистина шараат ама тоа го шаркаат не е бела шарка туку црвена оти ја влечат од керамитка или тула и оти го имаат нашарано газот на две одаи што ќе биле само нивни, инаку, кажуваше синот на Вангел Русјаков дека горе има место колку и тука долу, дека има и дупки за пенџериња и дека  е сѐ исто, како јајце на јајце.
               
             
           
            
            
              „Исчезнување“
               од Ташко Георгиевски 
              (1998)