да (сврз.) - стивне (гл.)

Етерот беше наднесен над душата како таинствена природа префинет честар честички па морав да стивнам да замрам, да ме снема под невидливата лушпа на Јајцето секоја точка кајшто е подеднакво оддалечена од Центарот,14а Центарот Строен белузлаво сјаен и во себе си реков: славена биди Поемо, творбо величествена, и стварна, и знаковна и грешна, и идеална и предметна, и духовна и човечка, и животинска...
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
„Е тоа едно „којзнае”, тоа беше гласот надеж која не ги остава луѓето да стивнат и да се помират, да си го олеснат невозможното...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Нешто се влечкаше по земја и сите шумови брзаа да стивнат и да се разбегаат од страшното дишење на пустината.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)