Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Бети: Ги изедов плескавиците на Џо, питбулот, сега покојниот.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Чул дека вампирите можеле да летаат па се плаши да не го грабнат.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Дождот Ластовица се стори Кон неа да лета.

„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)

Тртникот на домаќинот, кикиришката на другаров Кикерко, а на Предо од перјето да лета со колата.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Само да е убаво времето, па да се искачиме на Гола Глава, па овците да пасат околу нас, да треперат ѕвончињата, а небото да биде сино и мило, само некое орле да се гледа во височините, па да седиме и јас да ти ги покажувам далечните планини, Пирин се гледа оттука, и Рила се гледа на север, Беласица можеш да ја видиш, и сѐ се гледа, и од некаде ветре долетува и носи миризби од некоја далечна гора, од некој нестопен снег, па ти е мило, па ти се сака да ги рашириш рацете и да леташ...

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Националното е еден вид политички камен кој на сила му се става околу вратот на човекот расположен да лета; со него се задржува човекот да остане во своето село, до својот нужник, да не отиде во светот, да не види дека постојат многу и различни светови.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Човекот не може да лета, тој е прикован за земјата.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

- Далеку е тоа, Петре, му одговорил Иван, мене тешко ми паѓа со мислата таму да отидам, а не по патишта да одам, по небеса да летам ...

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Со секој чекор скалите ѝ изгледаа како планина, а нозете тешки како туч, иако околностите налагаа дека таа треба да лета.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Се мислам дека истиот е населен од многу што сакаат со позајмена статусна позиција, што би рекол Вендерс „...да летаат низ ноќта во слеп полет без инструменти, но на крајот да се приземјат таму каде што избрале да бидат.“

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Судено му е на мажот да лета од цвет на цвет, да го собира најслаткото во нив.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Ко, да летам на Марс чинам занесена, не осеќав нежност во тоа патување сал оргазам, кој силно пече, боли...

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Уште позакржлавени во сенката на своето прогонство, доволно се мали за да летаат со помош на пловечки кожинки кои во вид на крилја се распнати меѓу долгите, ’рбетовидни прсти, налик на букет опашки, и така сите тие создаваат...“

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Меѓутоа, следната сабота, веќе заздравен од страшната посета, Сатурн се врати во санаториумот со мачката облечена исто како и тој: црвено-жолта мрежеста поткошула на големиот Леотард, полуцилиндар и развиорен плашт со кој изгледаше како да лета.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Откако безброј пати повторно се обиде да ја види Марија, Сатурн ги презеде сите возможни и невозможни мерки за да го добие таа неговото писмо, но и тоа беше залудно.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Му се вртам на Дедо Боже и му викам „Шефе, грефчево не може да лета до Калифорнија, ќе ме испушти негде по грешка...“

„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)

7. И РИБАТА КРИЛА ИМА, НО НЕ МОЖЕ ДА ЛЕТА - зашто сино море и сино небо не е исто, сепак, сал дождот ги спојува во едно тие два света, но кој него, вода што тече, го смета за лепак...

„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)

Премногу е млад, а младоста и тогаш кога ќе прифати дека човекот не е надарен да лета оваа можност сепак не ја исклучува како чувство па дури и како помисла.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Младите штрчиња ги учеле да летаат нависоко и Аџијата беше распратил абер по сите страни да се чинат азар сите штркови, за на свети Панделимон да тргнат за на вилает; му стори абер и на Силјана за и тој да се стори азар.

„Силјан Штркот“ од Марко Цепенков (1900)

И така не ќе можеш да леташ така дури до Европа.