Улога на камерата           Улогата на камерата во Ворхоловите филмови е радикално променета во однос на нејзината           конвенционална употреба: таа веќе не се сфаќа како неопходно објективна направа што           ги бележи субјективните замисли на творецот.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 15-16“
              
              (1995)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Улогите всушност се свртуваат: бидејќи авторот само ја вклучува (речиси во сите Ворхолови филмови камерата е фиксна за време на снимањето), тој станува објективен и на самата машина (низ грешки) како и на учесниците (низ инциденти) им дозволува одредена субјективност. okno.mk | Margina #15-16 [1995]                                                                   99
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 15-16“
              
              (1995)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Како што се договорија, во петокот вечерта, бидејќи авторот пристигна во Воден и фати соба во хотелот уште доцна попладнето, тој седна во градината на ресторанот над Водопадите и ја чекаше пиејќи го последното кафе за тој ден, а потоа, по обичај, премина на бело вино.
               
             
           
            
            
              „Продавница за љубопитните“
               од Мето Јовановски 
              (2003)