а (сврз.) - око (имн.)

Коле се поткрена од клупата и нерешително, збунето, се обиде, од името на сите, да рече нешто: - Учителе... ве молиме - му затреперија усните, а очите му се премрежија со солзеста пајажинка.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Еден од нив забележал дека месото на граматикот сосема се распаднало, а очите му биле сѐ уште ведри и полни светлозрачен лач, како да видел откровение божје, а не успеал да го соопшти.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Срнчето беше мртво. Главата му беше опуштена, олабавена, а очите широко отворени и замрзнати.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Застаната среде ходникот загледуваше долж во сите осум врати, а очите ѝ се наполнија со солзи.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Дури онаму, долу, надолу, кажува Гојко, а очите му светат небаре пулајки.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Си зборуваме со Григора, а очите ми бегаат кон ќерка му, Левтерија, застаната пред маските.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ние отидовме над неа и таа нѐ гледаше, а очите ѝ се завируваа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Опасен е овој, Мирковиќ, си мислам, а очите ми солзат од некое маглиште, од некое натурено огниште, што ли? Ја поткревам главата од окопата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И во смеењето шмрчка, а очите само му поткинуваат солзи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Малата уста се развлекуваше како ластик, а очите, место да се стиснат во своите мускули, бабреа, се полнеа со солзи.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Цела ноќ се превртував и станав доцна, а око не склопив.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во другиот џеб беше обетката со дијаманти.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ај, не станувам дури да се развидели - и домаќинката, до мене заспана уште малку да си поспие... си вели Петре - со здив притаен а очи оџарени ја скорива возбудата на она далечно време, кога Ѕвезда, домаќинката негова во големи пости пред Рождество Христово му кажала дека е несама...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
А тука Анѓа ја побара помошта и, не можејќи веќе да се воздржи, писна гласно колку грло што ја држеше: – Намашни, либе Стојане, Намашни Шарка и Мрча, Одбрани, либе, од волкот, Твоето рудо јагненце, – а очите ѝ се навирија со солзи почна да ѝ течат низ темните образи.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Во тебе сиов рид со плодови и птици се преселил и цути врз рамената твои а очите се посини и од длабоково небо.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
„Ништо, само напливот“, рече по извесно време, седејќи таму, а очите му беа сѐ уште затворени. „Само напливот што надоаѓа.“ 84
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Тие ги држеа весниците над главите, додека устите им се искривуваа, а очите им беа затворени.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Не, не“, прошепоти другиот, а очите му беа затворени.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ги подигнаа погледите кон капетанот, а очите им се собраа и потоа се раширија.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Стоеше се така загледан во далечните ѕвезди, а очите му гореа во огнен сјај.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
„Јужна Америка“, прошепоте таа, а очите ѝ поигруваа од возбуденост.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Среде џунгла. Тие бубачки - убијци од заседа, така се викаат, зарем тоа не е чудно.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ќе те каснат и тогаш, откако ќе ја вцицаат крвта, се залепуваат за раната.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Станував сѐ погрда и погрда, а очите ми натежнуваа.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тогаш чувствувам како завојот ми натежнува и како една капка црвена крв ми паѓа врз коленото.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
— Разбираме, велат, а очите им светат ко масло на вода.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Лицата не им се познаваат доволно, а очите им светат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не ме боли, велам, а очите ми се завраќаат, пот и солзи ми се полнат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ги крева своите огромни раце, ги врти, ги гледа, лицето му е насмевнато, а очите расцветани.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Тој ја галеше по косичката со другата рака, а очите му се искреа од радост.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Но лицето му беше толку мирно, а очите влажни и топли.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)