љубоморен (прил.) - го (зам.)

И уште многу ситни работи, кои лежеа на дното од ковчегот - единственото и најголемо нејзино богатство кое таа љубоморно го пазеше.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ќе се препознаев како младо, тенко фиданче некаде меѓу некои стари древни брестови, кои од старост се подгрбавиле и личат на стари дедовци кои љубоморно го чуваат својот престарен живот и не сакаат да се развива младиот цвет заплеткан меѓу нив.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Имаше Рада и парче душа во себе, кое љубоморно го чуваше.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)