што (прил.) - зборува (гл.)

- Како не, многу знаеш ти, што зборуваш глупости!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Барем да беше јарец... Не, не, ни, јарец, што зборувам.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
„Да, да“, рече Пере, „арондација, така се кажа“. „Ти кажувам“, продолжи тој, “ што зборуваат.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тоа влезе со еден филџан и полно гезве „сааде“ кафе, а Адем го кладе да седи до него на миндерлакот и почна да го гледа право в очи: — Е, Кате? Слушна што зборував јас со чорбаџи Јован, а?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Како што зборуваше Декарт, не сум поумен од другите, но јас сум пометодичен, зарем не?
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
- Што зборуваш, дедо Иване, здрав си ти? - се побуни момченцето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
ДЕПА: У господ да брани!... Што зборуваш така?
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
САВЕТКА: (во недоумица). Ууу!... брату, што зборуваш? (го потурнува) Помести се од местото!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
А кога не знаеш што правиш, не знаеш и што зборуваш. Кој пат сега да го одбирам?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Гледам човекот е пренесен, вели Мисајле, не знае каде е, не знае што зборува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не земај, господе, само од мене, земи и од друго место, си ја валкам устата. Веќе не знам што зборувам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И почнува веќе да зборува: „магарешките сливи магаре ги посадило, може од голушката на магарешки измет никнале“ , зборува и веќе не знае што зборува, се губи човекот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- А бре, види дали ми се отворени очиве, му велам. - Отворени ти се, ми вели, што зборуваш!״.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
да извидиме кај се, да наслушаме што зборуваат, и ние одиме и врзуваме колчиња, за да ни веруваат, ама со нас имаше и еден Бугарин, ни го присливија, како нивни човек, ама тој страшлив, идеше до некаде и застана, јас, вели, не можам повеќе, не сакам со секој да се борам, вели, да не сакаш и душманот да ти го одбереме, велиме ние, и одиме, го помоливме да иди, и заминавме, а тој остана во нивјето, во калта и ние наближавме до теловите, до окопите, и слушаме зборување, ама ништо не разбираме, ни бегаат зборовите покрај уши, не знаеме дали се англиски или грчки,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Олга Наумовска оваа книжевна работа си ја сработи, со сите тематски разнородности, со сите поетски регулативи, со сите верувања дека ќе се всели во очите и душата на читачот за кој и е наменета оваа мошне интересна поетска стихозбирка, неверојатно искрено, со јасни слики на вистината, онака како што кажува погледот, како што зборува срцето и како што реагира душата.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Задоволството исчезна, ко жилавите корења на нашите прадедовци пред огништето што плускоти, и лулиња со синкав чад, и поглед во далечина што зборува за отсутност...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Арам да ми е вака што зборувам, ама од тој смрдле и селанчиште не ќе барав спас, да не беше најголемата мака што ме јаде, оче.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„Господ со тебе, што зборуваш?“, му рече.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Но стариот легна во дворот и ги зачека клоците од забитот и војникот што зборуваше по каурски и почна да писка и лелека.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Се правдаа, тврдеа дека ме сметаат за исправен, дека знаат оти сум бил ангажиран за помош за прославата на јубилејот на браната, но дека ова била нивна должност и така натаму, како што зборува обично секоја полиција во такви прилики.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Но не може да се рече дека сите толку го сакаат колку што зборуваат за него.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
- За што зборуваш! - се обидов да го разјаснам недоразбирањето. - Какви се тие инсинуации?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Внимавај што зборуваш!“ свика службеникот. „Го ставаш животот на коцка“. „Друго и немам...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
- Сус, бре! И пази што зборуваш. Немој Захаријадис да го мешаш со катран!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Андонис, осумнаесетгодишно момче од тесалиските села, со главата навалена врз рамото на Јана, не разбира што зборува Циљка, сал слуша со богољубен израз на лицето.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
А А , внимателно ме слушаше, беше навидум задоволен што зборувам, а огорчен што му се спротивставувам.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Од сите страни на паркот стари згради со иста висина што зборуваше дека во добата кога тие биле изградени архитектите си ја завршиле својата работа без ниедна грешка.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Штом влеговме во уличката зад црквената авлија, јас го запрев Килета: - Чу ли што зборуваат луѓето? - го прашав.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Дедо ми Крстан на тоа со тон, како да има чуство на вина, помирувачки рече: - Не се противам јас. Знае Петре што зборува.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Морам да се присетам што зборувавме. Ми рече дека надвор почнало да врне.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Пилешки копани и крилца во ориз.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кога објаснуваше некоја задача, плунка му се лепеше за десниот заб и му се фаќаше за долната уста, и како што зборуваше, така плунката, упадливо бела и пенеста, му се тегавеше.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Покрај овој проблем во зборувањето, „р“-то не го артикулираше, туку го ’рчеше, сите вокали ѝ беа проговорени како да има кнедла заглавена во грлото, а не се ни познаваше дали вели „д“ или „ѕ“.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Војникот ме гледа од вратата, ама не знае што зборувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Ех, стар сум, не знам што зборувам, - рече дедо Гога.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)