чудно (прил.) - дете (имн.)

Јас замолив да разговарам со Луција; мајка ѝ рече: „Почекајте Лудвик“ и ја остави слушалката отворена; и јас наслушнував како се отвора вратата од другата соба, како мајка ѝ го кажува моето име, како вели дека мора да сам некое чудно дете и како Луција вели нервозно: „Не сакам никого да слушнам!“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ама чудно дете си!“ вели тато.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Па сите в град така ги чуваат.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)