Му влеговме во колата на еден таксист и уште незатворени вратите, му велам:  — Вози колку што можеш и не можеш!
               
             
           
            
            
              „Небеска Тимјановна“
               од Петре М. Андреевски 
              (1988)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Не беше сѐ уште затворен диспанзерот кога пристигнав...         ѝ кажав на Госпоѓа Хортенс: „Ќе го раниме малечкото кутре. Треба некој да купи месо...
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 19-20“
              
              (1995)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  „Ммм, да, да, еве, ахамм...ќе клајш едно кафе?“ со матен глас и сѐ уште затворени очи запраша Перо.
               
             
           
            
            
              „Белиот јоргован“
               од Хајди Елзесер 
              (2012)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  „Ништо, само напливот“, рече по извесно време, седејќи таму, а очите му беа сѐ уште затворени. „Само напливот што надоаѓа.“ 84 
               
             
           
            
            
              „Лек против меланхолија“
               од Реј Бредбери 
              (1994)