Во текот на годините тој гордо присуствуваше барем на           десетина вакви отворања додека угледот на Џоен полека но сигурно растеше до својето           сегашно угодно ниво меѓу колекционерите во областа; ова секако ќе му биде последно,           како што и многу други неодамнешни настани нужно беа, што тој го сфаќаше или           едновремено со нив или ретроспективно: неговото последно лето во нивната викендичка           на островот Фенвик, последниот метеорски дожд, последниот сет тенис кога неговата           слабост ескалираше, последната величествена октомвриска промена на бојата на лисјата           во „нивната” долина, а сега, по сѐ изгледа, и неговата последна посета на овој убав град.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 34“
              
              (1996)