Но „културата“ останува нашиот основен поим за опфаќање на врската помеѓу облиците и општествените процеси; таа не е толку точна ознака колку што е чувар на местото за некоја поопшта и попрецизна категорија што ќе го артикулура формалното со општественото, за која не постои име – иако „жанр“ се доближува, барем на молекуларно ниво.156 Ако продолжам тука да се повикувам на „културата“, тоа е затоа што ја сфаќам на овој категорички начин.
               
             
           
            
            
              „Како да се биде геј“
               од Дејвид Халперин 
              (2019)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Татко му беше толку точен, што прв стигнуваше на работа, а последен си одеше, како да не беше шеф. Како Германец, му се смееја колегите.
               
             
           
            
            
              „Синовски татковци“
               од Димитар Солев 
              (2006)