Ако ние Германците можеме да удриме со тупаница по книгата во која стои црно на    бело што се нашите волја и нашата вера, тогаш сме опасни и непобедливи...        (Специјално издание на Бурзовиот лист за германска трговија со книги бр. 254 од 30.    10. 1941)                                                                          избор и превод: Г.Н.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 35“
              
              (1997)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Сите за името и тогаш сме фатени за рака.
               
             
           
            
            
              „Парите се отепувачка“
               од Ристо Крле 
              (1938)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Рамодушноста-бездушноста,  Темнина е која разјадува  И нѐ разградува до дно,  Тогаш сме бесконечно,  Далечно, дално и овално  Бескрајно - ЕДНО,  Недопрено бездно,  Висина без крај, длабоко -темно.
               
             
           
            
            
              „Сонети“
               од Михаил Ренџов 
              (1987)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Понекогаш молчејќи разговараме...  се посакуваме..  се предаваме на љубовта...  тогаш сме среќни... Но сепак молчиме...
               
             
           
            
            
              „Разминувања“
               од Виолета Петровска Периќ 
              (2013)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  И ако целата мака усреќи некого и се претвори во задоволство тогаш сме ја постигнале целта.
               
             
           
            
            
              „Жонглирање со животот во слободен пад“
               од Сара Трајковска 
              (2012)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Зошто тогаш сме сомничави     спрема тие синтетички слики, тонови и холограми?
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 35“
              
              (1997)