тогаш (прил.) - може (гл.)

За таа прилика ја облекувам кратката розова бундичка а ла Лајза Минели и оние жолти сомотски панталони.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Но штом 120 okno.mk ќе излезам надвор сите ме одмеруваат од глава до петици, се качувам во мојот мини морис и тогаш можам да чујам на десетици највулгарни пцости.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тие тешки вреќи со пченица се носеа кај малата воденичка во долот да се сомелат : зрно по зрно, па дури тогаш можеше да се добие лебното брашно...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Ја сум уверен во тоа, дека ако сум во состојба да го сметам и компјутирам светот, тогаш можам да произведувам и алтернативни светови.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Таа машина вие што ја велите воденица се става во синкот каде што истечува помијата од мијалката и тогаш можеш да фрлаш таму сè што ќе ти остане.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Не, Јана сигурно ме нема слушнато!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се ми се причинува дека дури откако ќе изречам на сет глас некој збор, дека дури тогаш можам и вистински да оценам дали е оној вистинскиот што точно ми ја отсликува мислата!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но и да ме беше слушнала немаше да се појави.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ако не се јавеше новото течење во развитокот на националното самосознание меѓу Македонците, коешто ќе ги прирамни загубите на Србија со загубите на Бугарија, тогаш може позитивно да се тврди оти од Востанието бугарските интереси во Македонија само пострадаа, а српските само се зголемија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ако притоа додадам дека пропагаторите на македонскиот сепаратизам се зафатиле мошне студиозно и со ентузијазам да печатат книги, речници, читанки, историски учебници и граматика на македонски јазик, тогаш можете пореално да ја сфатите опасноста за бугарштината во Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тој беше повисок од таа здиплена наполно старичка, онака сува и вдовички свитката у две губи, таа појде кај Башмајсторот, нешто зборуваше таму, Башмајсторот само климна неколку пати со главата, загледан во орото, а Змејко тогаш можеше да го чуе оној глас на старичката, тој глас од тажаленките во летните приквечерини, кога рече таа: „Чувај ми го, мајке, добро.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Славна е кампањата за мобил 1 моторното масло, карактеристично по тоа што тогаш можело да издржи многу повисока работна температура на моторот од конкурентските масла.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Единствениот проблем кај оваа метода е: што да се прави ако нашиот производ не е различен од конкурентските?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Предлогот мора да биде јасен, таков каков што конкуренцијата не нуди или не може да понуди, и мора да биде силен (доволно атрактивен и важен за потрошувачот).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
имаше еден безбожник којшто призна дека кога му било најтешко, пак, на небото му се помолил, пак верувал дека нема господ, ама друг и немало до него и устата сама му се отворила да го моли господ, оти тогаш може да ти помогне само тоа што не е до тебе, тоа што не го гледаш, што не го познаваш, што не си го сретнал, господ мора да е и овдека и онаму, вели Илија Јованов, господ мора да е насекаде и затоа не можеме да го видиме и тогаш пак го гледаме офицерот, се враќа: дали сте биле војници, прашува, не, не сме биле, кажуваме, е отсега ќе бидете, вели, смртната казна ви ја заменувам со казна на прва борбена линија, вели, ќе потпишете дека доброволно се јавувате, ќе потпишеме, велиме, како не ќе потпишеме, таму барем може и да преживеете, вели, е ти благодариме, господине, велиме, ти отсега си ни господ, велиме, и одиме му ги бацуваме рацете, колената, чизмите, не бацувајте ме мене, туку потпишете овдека, ни вели, имате штастие, имаме, велиме, и среќа и штастие имаме, сигурно дека е пијан, си мислиме и нѐ одведоа во некоја касарна, ни дадоа алишта и плачките ни ги вратија после пак ни ги зедоа, ама тогаш ни ги вратија, само парите не ги вратија, пари не ви требаат, велат, оти одиме на фронт кон Турција или во Македонија. 122
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Но, морам да ви признам дека мене не ме плашат тие што имале срце, па го изгубиле оти кога - тогаш можат да си го најдат и пак да си ја почнат старата песна.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Потоа доаѓала на своја грбава маска чумата и со чурлавата на здивот ги задушувала луѓето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Пред Арсо Арнаутче се отворала со омајност златна и сина и сочна синоличка, и тој, од името на својата машкост што му била дадена од господа, можел само да се наведне под пролетна месечина и со жед на пустински камилар да срка пелур, потоа пијан од цветно вино да се закопа со чело во треви и да ѝ ги шепоти на земјата тајните на љубовта; во тој миг можел да биде уверен дека од земјата ќе шурне сребрена вода со чии капки светот ќе си ги излекува и очите и срцата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тогаш можел да се заколне дека никогаш веќе не ќе ѝ избега на топлината што го носела кон храмови на нечуени воздишки и непочувствувани допири.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тогаш можело од трупиштата да се соѕида кула до ѕвездите.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тогаш можев да ги видам на секој чекор.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Тогаш можеше да се забележи; веѓите и косата му беа побели од забите.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Кога открил дека може да стои без да се држи за дрво, несигурен и наведнат како старец без бастун,” овде тој со надмоќна насмевка фрли поглед кон професорот Оливер “нашиот предок се испра­вил, глумејќи дека е многу покрупна ѕверка и ширејќи го полето на гледање, така што од поголема оддалеченост гледаше животни што од тогаш можеше полесно да ги лови, и оние кои од тогаш потешко го ловеа него.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Единствено што можете е одненадеж да слушнете, на ист начин како кога имате кивавица, тогаш можете само ненадејно да кивнете.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Тој запиша: Дури тогаш можеше за првпат да ја види добро жената.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тогаш можеме да седнеме и удобно да поразговараме.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ако ставиме куничка на јаката и да пуштиме јакуцка со свилена постава, тогаш може да излезе и двесте.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Само тогаш, според Кабалата, може да постои надежта за реинкарнација, да се пресоздаде животот низ проигрувањето на 22-те букви, но тогаш може да се создаде и Минотаур кој се наоѓа во дното на лавиринтот на зборовите...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И кога ќе го постигнеш спокојството, измирувањето со себеси и кога ќе им простиш на сите што те повредиле, дури тогаш можеш да се чувствуваш среќен.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тогаш можев да се опуштам, полесно заспијам.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Лекторот дури тогаш може да ја оцени компетентноста на преведувачот, со посредство на продуктот на ЈЦ.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Ако живеењето во Јавел се однесува на постојаните физички и сексуални нагони, или на постојано отворената славина, тогаш може да се заклучи дека нужна последица е опасното задушување, бидејќи дишачот или оној кој аспирира, живеат во Јавел.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Хегел, се разбира, мораше да биде исчистен од својата метафизика, мораше безусловно да биде отфрлена неговата некритичка доверба во рационалистичкото умување — и дури тогаш можеше да се создаде вистински дијалектички метод што го овозможува спознавањето на природата и општествената стварност.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
Дури тогаш можеме да тврдиме дека и вистински го имаме почувствувано оној здив на мечката што не сме ја виделе иако нѐ делеле два чекора...
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
А ако некој од нас се разбудеше, тогаш можеше да слушне тешки воздишки, тивко липање, довикување на мајката. Време за тагување немавме.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Дури сега се сеќавам дека тогаш можев да го обгрнам со својата детска рака – воздивна, давајќи си пауза и јас знаев дека сега ќе дојде поентата – Моите раце одамна веќе не можат да ја обгрнат неговата блискост.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Но ако има лоша душа, злобни намери, тогаш можеме и да го мразиме.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
” Но јас немав никаква претстава зошто тој е внатре, како тогаш можев да го извлечам надвор?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Ај, тогаш може да беше детинска симпатија; нешто што брзо се врзува и брзо се кине, но што е ова што ми се прави сега? А и Михајло Горачинов...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кога ќе имаш работа и доволно пари, тогаш можеш така да се однесуваш.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Во нашите сетики има нешто останато, некои зборови, некои пораки, некои случки, сѐ е тоа наталожено во вашето памтење и кога тогаш може да ви послужи.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)