Сѐ што му паѓа на ум не е повеќе од одекот на неговото стенкање:     Телото и душата се како     Предавници со тврдо срце,     Кои бараат место каде да ја удрат     Жртвата веќе интонирана     Врз широкиот акорд на раната;     Ритамот на песната, освен зборовите, ја навестува оваа мото перпетуо вибрација.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 10“
              
              (1997)