Околу постелата изникнуваа мистериозните пријатели, песочни лица што се прелеваа едно во друго, те турнаа надвор од бедемот, од песочниот бадем на неговото и твое детство-талкаше, во некои туѓи прегратки, сосема надворешен.
               
             
           
            
            
              „Или“
               од Александар Прокопиев 
              (1987)