Постапката се одвиваше според законските правила пропишани за расветлување на криминални дејствија и ние бевме сосема изолирани.
               
             
           
            
            
              „Полицајка в кревет“
               од Веле Смилевски 
              (2012)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Се     согласувате ли со овој опис на сегашната ситуација, според кој индивидуата е сосема     изолирана во таа капсула, а истовремено е и поврзана?
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 17-18“
              
              (1995)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Додека пишував за монадата, имав на ум слика на студент кој постојано работи на својот компјутер, сосема изолиран социјално. Weizenbaum- овата критика на ова е во ред.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 17-18“
              
              (1995)