Има таква ноќ во која не постои збор  Што може да ги одгатне сите лузни  Има таква нож во која се распознаваат само `рѓосаните копја на оградата во дворот  И некоја златокрила пеперутка што се провира низ нив  Има таква ноќ во која ѕидиштата на собата се сосема голи  И во која неочекувано до тебе како последна причесна  Допира тешкото удирање на стар часовник
               
             
           
            
            
              „Љубопис“
               од Анте Поповски 
              (1980)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Ема беше сосема гола, оддавајќи впечаток на питомост и дарежливост, но во исто време, видена од мојата страна, држеше до својот пркос, подигната на високи штикли од кои израснуваа нејзините долги, необично раширени нозе.
               
             
           
            
            
              „Полицајка в кревет“
               од Веле Смилевски 
              (2012)