Јас бев зелен вир на многу дни  од штедрост сега молчам сосем жолто  За старецот во мене не плачат  и грубо ќе ме натрупаат в кола  Но сепак едно сеќавање имам:  корењето ми остана на брегот  Брег од риби и од камење  каде растат многу млади дни  Трева бев ќе бидам трева пак  затоа така чудно мирисам
               
             
           
            
            
              „Дождови“
               од Матеја Матевски 
              (1956)