сигурно (прил.) - сум (гл.)

Филип беше нешто посебна расположен и весел. Сигурно сум му недостасувала.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
„Ќе дојде, ќе дојде, сигурно сум ги помешала деновите, вели бабата и ѝ подава згужвано ливче.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
— Сигурно сум настинала, велам, спиеме на гола земја.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сигурно сум ранета, си мислам, ама зошто уште не почнало да ме боли?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Не, - искрено му одговорив, - но сигурно сум го заслужил, илјадапати сум имал право на него, - сакав да му речам, но замолчев за да не го засмејувам.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Јас, за разлика од него, такво нешто немав доживеано и сигурно сум му изгледал како некаков преплашен параноик.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Толку време помина откако сум српски војник, си мислам, и сигурно сум станал.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
По моето броење веќе требаше да е отелена, ама, еве, уште не е. Сигурно сум ѝ ги згрешила месеците. Еден ум е.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)